Αφιερώνεται στον δήμαρχο Λέσβου και όλους τους πολιτικά... αφελείς
Προχθές έχασε τη ζωή της η ογδοντάχρονη Χατούν Τουγλούκ, μητέρα της βοηθού συμπροεδρεύουσας του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών, Αϋσέ Τουγλούκ, που κατοικούσε στην Άγκυρα.
Το λείψανο της θανούσης μεταφέρθηκε στο λατρευτικό οίκο των αλεβιτών (τζέμεβι), στη συνοικία Batıkent, της Άγκυρας. Εκεί, παρευρέθησαν βουλευτές και αξιωματούχοι του κόμματος, μεταξύ αυτών η συμπροεδρεύουσαΣερπίλ Κεμάλμπαϊ, ο εκπρόσωπος του κόμματος, Οσμάν Μπαϊντεμίρ, και το ιστορικό στέλεχος Αχμέτ Τουρκ.
Η Αϋσέ Τουγλούκ, που είναι φυλακισμένη στις ειδικές φυλακές της Νικομήδειας (Kandıra F Tipi Kapalı Cezaevi), παρέστη στην κηδεία με ειδκή άδεια και τη συνοδεία στρατοχωροφυλακής.
Μετά τα έθιμα που έγιναν στο τζέμεβι, το λείψανο της θανούσης μεταφέρθηκε στο νεκροταφείο İncek της Άγκυρας, για να γίνει η ταφή.
Εκεί περίμενε μια ομάδα 50 εθνικιστών, που επιτέθηκε στους συμμετέχοντες στην τελετή της ταφής, εκτοξεύοντας συνθήματα "Εδώ υπάρχουν μνήματα μαρτύρων, δεν επιτρέπουμε να ταφούν λείψανα τρομοκρατών".
Οι εθνικιστές περικύκλωσαν το μνήμα και τους παρισταμένους και τους απειλούσαν να μην συνεχίσουν τη διαδικασία της ταφής, γιατί δεν πρόκειται να επιτρέψουν κάτι τέτοιο.
Αφού έμειναν εκτεθειμένοι στις ύβρεις και τις απειλές οι συγγενείς της θανούσης και οι βουλευτές επί μισή και πλέον ώρα, εδέησε να επέμβει η αστυνομία.
Έτσι, αφού είχαν τρομοκρατηθεί οι πάντες, μετά από παρέμβαση των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, η ομάδα των 50 εθνικιστών απομακρύνθηκε από το νεκροταφείο, αφού τους δόθηκε η διαβεβαίωση ότι δεν πρόκειται να παραμείνει εκεί το λείψανο της θανούσης.
Στη συνέχεια, οι... αρμόδιοι υποχρέωσαν τους συγγενείς της θανούσης να ξεθάψουν το λείψανο που είχε ήδη τοποθετηθεί στο μνήμα.
Έτσι, οι συγγενείς πήραν πίσω το λείψανο, για να το μεταφέρουν στο Ντερσίμ, μια μαρτυρική περιοχή που κατοικέιται από Κούρδους αλεβίτες, όπου έγινε η γενοκτονία των αλεβιτών από το στρατό του Κεμάλ και μετά από προσωπική του εντολή, το 1937-38.
Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο.
Ούτε να σχολιάσουμε.
Όλα αυτά έγιναν με άδεια, αν όχι με εντολή του τουρκικού κράτους.
Οι Έλληνες πρέπει να ξυπνήσουμε.
Αν δεν διεκδικήσουμε την αναγνώριση της γενοκτονίας, αν δεν υποχρεωθεί η Τουρκία να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που διέπραξε, το τουρκικό κράτος και ο τουρκικός λαός θα νοιώθει δικαιωμένος και θα συνεχιστούν οι πολιτικές της βαρβαρότητας και της γενοκτονίας.
Σχετικό δημοσίευμα στα τουρκικά ΕΔΩ
Το λείψανο της θανούσης μεταφέρθηκε στο λατρευτικό οίκο των αλεβιτών (τζέμεβι), στη συνοικία Batıkent, της Άγκυρας. Εκεί, παρευρέθησαν βουλευτές και αξιωματούχοι του κόμματος, μεταξύ αυτών η συμπροεδρεύουσαΣερπίλ Κεμάλμπαϊ, ο εκπρόσωπος του κόμματος, Οσμάν Μπαϊντεμίρ, και το ιστορικό στέλεχος Αχμέτ Τουρκ.
Η Αϋσέ Τουγλούκ, που είναι φυλακισμένη στις ειδικές φυλακές της Νικομήδειας (Kandıra F Tipi Kapalı Cezaevi), παρέστη στην κηδεία με ειδκή άδεια και τη συνοδεία στρατοχωροφυλακής.
Μετά τα έθιμα που έγιναν στο τζέμεβι, το λείψανο της θανούσης μεταφέρθηκε στο νεκροταφείο İncek της Άγκυρας, για να γίνει η ταφή.
Εκεί περίμενε μια ομάδα 50 εθνικιστών, που επιτέθηκε στους συμμετέχοντες στην τελετή της ταφής, εκτοξεύοντας συνθήματα "Εδώ υπάρχουν μνήματα μαρτύρων, δεν επιτρέπουμε να ταφούν λείψανα τρομοκρατών".
Οι εθνικιστές περικύκλωσαν το μνήμα και τους παρισταμένους και τους απειλούσαν να μην συνεχίσουν τη διαδικασία της ταφής, γιατί δεν πρόκειται να επιτρέψουν κάτι τέτοιο.
Αφού έμειναν εκτεθειμένοι στις ύβρεις και τις απειλές οι συγγενείς της θανούσης και οι βουλευτές επί μισή και πλέον ώρα, εδέησε να επέμβει η αστυνομία.
Έτσι, αφού είχαν τρομοκρατηθεί οι πάντες, μετά από παρέμβαση των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, η ομάδα των 50 εθνικιστών απομακρύνθηκε από το νεκροταφείο, αφού τους δόθηκε η διαβεβαίωση ότι δεν πρόκειται να παραμείνει εκεί το λείψανο της θανούσης.
Στη συνέχεια, οι... αρμόδιοι υποχρέωσαν τους συγγενείς της θανούσης να ξεθάψουν το λείψανο που είχε ήδη τοποθετηθεί στο μνήμα.
Έτσι, οι συγγενείς πήραν πίσω το λείψανο, για να το μεταφέρουν στο Ντερσίμ, μια μαρτυρική περιοχή που κατοικέιται από Κούρδους αλεβίτες, όπου έγινε η γενοκτονία των αλεβιτών από το στρατό του Κεμάλ και μετά από προσωπική του εντολή, το 1937-38.
Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο.
Ούτε να σχολιάσουμε.
Όλα αυτά έγιναν με άδεια, αν όχι με εντολή του τουρκικού κράτους.
Οι Έλληνες πρέπει να ξυπνήσουμε.
Αν δεν διεκδικήσουμε την αναγνώριση της γενοκτονίας, αν δεν υποχρεωθεί η Τουρκία να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που διέπραξε, το τουρκικό κράτος και ο τουρκικός λαός θα νοιώθει δικαιωμένος και θα συνεχιστούν οι πολιτικές της βαρβαρότητας και της γενοκτονίας.
Σχετικό δημοσίευμα στα τουρκικά ΕΔΩ
Αφου θα καταργησουν την θρησκεια,τα ηθη και εθιμα,δεν θα χρειασθει να αντιμετωπισουμε τετοιο κινδυνο,καψιμο,κουτακι και σπιτι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτος αυτου θα περιοριστουν και οι περιβαλλοντολογικοι κινδυνοι με τα νεκροταφεια κλπ.,ασε που δεν θα μπορουν οι περιεργοι να διαβαζουν στις πλακες τα ονοματα και να αρχισουν να διερωτονται απο τι 'πηγε' κανενας.Πληρης εχεμυθεια.
Καλά, άνθρωπέ μου, απ' όλη την παραπάνω κτηνωδία, το μόνο που άγγιξε εσένα ήταν το πρόβλημα της καύσης των νεκρών...?
ΔιαγραφήΕίναι τρομερό το πώς οι νεοεποχίτες βρίσκουν παντού ευκαιρίες να περάσουν τα πιστεύω τους σε βάρος του ανθρώπινου πόνου...
@ Tatiani Melidoni.
ΔιαγραφήΦαινεται οτι σαν νεοεμφανιζομενη στο ιστολογιο μαλλον αδυνατεις να καταλαβεις ενα ειρωνικο σχολιο ενω τουλαχιστον θα επρεπε να εχεις αποψη για καποιους που κοντευουν να συνταξιοδοτηθουν εδω μεσα μαζι με τον αγαπητο Σαββα.
Με κολακευει παντως ο χαρακτηρισμος του νεοεποχιτη αφου στην ηλικια μου κοντευω να ξεχασω το πρωτο συνθετικο.
Φιλικα.
Πολύ σωστοί οι σχολιασμοί και οι χαρακτηρισμοί στο παραπάνω άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ και χιλιετίες οι κοινωνίες μας, αυτές που συνδέονται με τον Ελληνικό και σε συνέχεια και με τον ευρύτερο Ευρωπαϊκό πολιτισμό, έχουμε κώδικες συμπεριφοράς ιδιαίτερα στο κεφάλαιο τού σεβασμού των νεκρών που αδυνατούν να αντέξουν τέτοιες ενέργειες όπως η παραπάνω. Εδώ στην Ελλάδα τα θέματα αυτά μπήκαν σε ξεκάθαρες βάσεις ήδη περίπου από το 500 π.Χ. ως προς την τιμή προς τούς νεκρούς και εξ αφορμής τής εκστρατείας "τών 7 επί Θήβαις".
Ας το θυμίσουμε σύντομα.
Ο Πολυνείκης είχε κινήσει εκστρατεία εναντίον τής πατρίδας του Θήβας και επεχείρησε ανεπιτυχώς να εισβάλει σε αυτήν με την υποστήριξη των Αργείων και άλλων ανταγωνιστών//εχθρών της. Όταν αυτός σκοτώθηκε κατά τις σχετικές εχθροπραξίες, ο Τύραννος τής πόλης Κρέων απαγόρευσε την ταφή τού νεκρού σώματός του ως προδότη. Αυτό θεωρήθηκε απόλυτη ασέβεια και Ύβρις που προκάλεσε την σύσσωμη κατακραυγή και αποδοκιμασία τού Θηβαϊκού λαού και τελικά ο Κρέων επέτρεψε την ταφή. Στην υπόθεση αυτή καθοριστική υπήρξε η ανάμιξη τής αδελφής τού νεκρού , Αντιγόνης που παρακούοντας την εντολή προσπάθησε με ίδια μέσα να θάψει τον νεκρό. Σύμφωνα με την αφήγηση τού Σοφοκλή που συνέγραψε σχετική τραγωδία γύρω στα 442 π.Χ. , κατά την σύγκρουσή της με τον τύραννο Κρέοντα η Αντιγόνη διακήρυξε την κοινή τότε των ανθρώπων πεποίθηση και υποχρέωση για σεβασμό στους νεκρούς. Λέει στον Κρέοντα ευθέως ότι ο σεβασμός στους νεκρούς είναι απόλυτη προτεραιότητα, υπέρτερη από κάθε νόμο και εξουσία, την οποία κανείς νομοθέτης ή οτιδήποτε άλλο δεν μπορεί να αγνοήσει ή να παρακάμψει. Στους στίχους 450 - 457 τής τραγωδίας λέγονται τα εξής ακατάλυτα λόγια που εκφράζουν ήδη από τότε (και νωρίτερα) όλους τούς πολιτισμένους ανθρώπους και λαούς, σχετικά με το ανίσχυρο τέτοιων αντίθετων στην αντίστοιχη πανανθρώπινη αρχή, διατάξεων:
«Οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε,
οὐδ’ ἡ ξύνοικος τῶν κάτω θεῶν Δίκη
τοιούσδ’ ἐν ἀνθρώποισιν ὥρισαν νόμους ˙
οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ
κηρύγμαθ’ ὥστ’ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν
(455) νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ’ ὑπερδραμεῖν.
Οὐ γάρ τι νῦν γε κἀχθές, ἀλλ’ ἀεί ποτε
ζῇ ταῦτα, κοὐδεὶς οἶδεν ἐξ ὅτου ’φάνη».
Στην νεοελληνική εκδοχή το κείμενο αυτό έχει ως εξής :
«Γιατί , αυτά εδώ δεν τα όρισεν ο Δίας ,
μήτε των κάτω Θεών η ομόσπιτη Δίκη
τέτοιους θέσπισε νόμους στο ανθρώπινο είδος,
ούτε και τόσο ισχυρά θαρρώ τα δικά σου προστάγματα ,
ώστε των Θεών τ’ άσφαλτα και άγραφτα νομοθετήματα ,
να ημπορείς , σύ ο θνητός , να τα παραβλέπεις , να τ’ αγνοείς.
Γιατί δεν είναι τούτα χθεσινά , αλλ’ από πάντοτε υπάρχουν
και δεν γνωρίζει κανείς πούθε φανήκαν» .
Η συμπεριφορά που περιγράφεται στην παραπάνω είδηση προσδιορίζει όντα δήθεν ανθρώπινα, που ακόμη δεν έχουν καν υποψιαστεί τι σημαίνει άνθρωπος και ποιές αξίες και αρχές συνθέτουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, οι οποίες μάλιστα και γραπτώς έχουν διατυπωθεί εδώ και 2.500 χρόνια .
Τέτοια όντα δεν έχουν καμιά θέση στα ιερά χώματα τής Ιωνίας και τής ευρύτερης Μικράς Ασίας, που τα μολύνουν ήδη αρκετούς αιώνες.
Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο τού Σοφοκλή, λόγω τής ιδιαίτερης αξίας του και τής μοναδικότητάς του παρατίθεται εδώ και στα Αγγλικά από σχετικά πρόσφατη ερασιτεχνική μετάφραση τού φίλου Leonard G. Eastmann :
«ANTIGONI: As never did Zeus ordered so ,
neither Diki, who with the under-earth Gods lives ,
such to humankind gave laws ,
nor think I your dicta so strong to be ,
that the non-written and faultless Gods’ rulings
can you pass over , although you , a mortal man are .
For not since yesterday are those regulations ,
but all time long exist and nobody knows
where from did they arise».
για τα αγγλικά υπάρχουν οι παγκοσμίου κύρους
Διαγραφήμεταφράσεις των κλασσικών εκδόσεων της οξφόρδης...
Ε! Εννοείται . Τι κύρος μπορεί να έχει ένας κάποιος Leonard G. Eastmann; και μάλιστα μπρος στην σφραγίδα τής Οξφόρδης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ενδιαφερόμενοι μπορούν να την αναζητήσουν και μάλιστα δωρεάν στον εξής σύνδεσμο: https://75824c63-a-62cb3a1a-s-sites.googlegroups.com/site/erdfcgvhjnmgftrdse/mnhgtrsdfgujksewcv/Antigone-Oedipus-the-King-.pdf?attachauth=ANoY7cp6krh-80MUai8XRlL04L8saQm6cXguLcIjsBEcg4Xl_dIy1hYpDkhV0wlrOqUhBdwa6POYfdRBc6ott1Tx9LU_2V5ZLXOPg-9y5MbICUiajx0xWih6elIx2bh3RHkCJJ-P2QZw5cRgyYIzwbki9i5UNxqoDiItEVT5JGx8MM8LgqBde5c8JmR3gZVMe12jn0nWlWGq1WSdFJXCUdoL8EEt8KAq6_c0CM-ZCydD35lbIn8V1JIIn8WDx_xfc89VzdW8UGDApG4BOe8BFYC4bpPck9m7Ow%3D%3D&attredirects=0
Είναι οξφορδιανή και παγκοσμίου κύρους μετάφραση των θείων λόγων τού εκ Κολωνού Σοφοκλέους, για όσους την θεωρούν ουσιώδες μέρος τού παραπάνω σχολίου. Οι λοιποί μπορούμε να αρκεσθούμε και στον τοπικώς εγγύτερό του Ανατολίτη Λεονάρδο (Leonard G. Eastmann)και φυσικά στις Ελληνόγλωσσες εκδοχές τού σχετικού αποσπάσματος και στις σκέψεις που συνοδεύουν.