30/10/16

The Mundane Origins of Germany's Huge Turkish Population

Turkish Labor Minister Ali Naili Erdem visited Turkish "guest workers" (Gastarbeitern) in Germany in 1966.
In 1961, the German post-war "economic miracle" (Wirtschaftswunder) was in full bloom, with a seemingly insatiable thirst for unskilled workers. After signing government-to-government bilateral agreements with Italy (in 1955), Greece (1960), and Spain (1960), Bonn turned to Ankara and on this day, Oct. 30, in 1961 signed a "Recruitment Agreement between the Federal Republic of Germany and Turkey" (Anwerbeabkommen zwischen der Bundesrepublik Deutschland und der Türkei).

Little did either side realize the implications of this seemingly minor accord.The German government set up a liaison office in Istanbul to urge unmarried male candidates to apply, which they enthusiastically did in large numbers. The agreement permitted Turks to go to work in Germany for two years, then return home. But German industry lobbied for longer residencies – the constant training to replace workers every two years took its toll – so this limitation was lifted already in 1964. Still, no one expected the Turks to stay long and their jobs did not require them to learn German, so the overwhelmingly male population lived in its own dormitories, quite isolated from the larger society. Of the 750,000 Turks who arrived under this program, about half did return to Turkey, half did not.

The boom years ended with the oil crisis of 1973-74, which closed down guest worker recruitment. Ironically, this change led to an increase in the Turkish population as workers imported wives, moved to apartments, families burgeoned, and today's heavily Turkish districts throughout (former West) Germany came into being.

A blend of the German and Turkish flags that symbolizes what has too rarely occurred.
Fifty-five years later, with unskilled laborers hardly needed and the cultural isolation proving a deep problem, the Turkish population numbers an estimated 4-5 million, making up more than 5 percent of the country's total population and by far the largest immigrant group. The 1961 agreement seems from another age entirely, yet its legacy lives on and grows unceasingly. (October 30, 2016)

http://www.danielpipes.org/blog/2016/10/the-mundane-origins-of-germany-huge-turkish

2 σχόλια:

  1. Παράδοξο ότι ο Αμερικανο-εβραίος Ισλαμολόγος Daniel Pipes δεν ολοκληρώνει το κατατοπιστικό άρθρο του, παραλείποντος ότι δυο γενεές μετά την εισροή του'60, η σημαντική τώρα τουρκική μειονότητα παραμένει ξένο σώμα στον εθνικό γερμανικό κορμό και με την εξαίρεση πολύ μικρής μειοψηφίας, δεν έχει ενσωματωθεί, δεν μιλά καλά γερμανικά, δεν διαθέτει τίτλους μέσης και ανώτερης εκπαίδευσης, διάλεξε την εθνοθρησκευτική κοινωνική απομόνωση, πλημμυρίζει με τουρκικές σημαίες πολιτικές συγκεντρώσεις του Ερντογάν, στις επισκέψεις του στη Γερμανία και διεκδικεί μαζί του την διπλή υπηκοότητα, στην οποία δεν συγκατατίθενται οι Γερμανοί (δεν ξέρω αν και συνταγματικά αποπκλείεται).Πιστοί και νομοταγείς πάντοτε Τούρκοι, ψηφίζουν στις γερμανικές εκλογές κατά τις οδηγίες της ΄Αγκυρας και της εξασφαλίζουν έτσι μιαν ισχυρότατη σφήνα επιρροής στη πολιτική της εκάστοτε γερμανικής κυβέρνησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το 1997, ο αρχιτέκτονας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της γερμανικής ενοποίησης, ο εμβληματικός καγκελάριος (θητεία: 1982-1998) της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ (γεν. το 1930) είχε προειδοποιήσει: «Αν σήμερα ενδώσουμε στα αιτήματα για διπλή υπηκοότητα (Γερμανική & Τουρκική), θα έχουμε σύντομα 4, 5, ή 6 εκατομμύρια Τούρκους στη Γερμανία αντί 3 εκατομμυρίων».

    Πηγή: "Controlling Immigration - A Global Perspective" p. 246 - by Hollifield, Martin, and Orrenius (STANFORD UNIVERSITY PRESS)

    οΟο

    Στις 19 Απριλίου 2016, ο Ούγγρος Πρωθυπουργός Βίκτωρ Ορμπάν επισκέφθηκε τον Χέλμουτ Κολ στην κατοικία του στο Oggersheim. Οι δύο τους, αφού τα είπαν για μία ώρα, έκαναν μετά κοινή δήλωση τύπου σχετικά με την «Ευρωπαϊκή Μεταναστευτική Κρίση», λέγοντας ότι πολύ αμφιβάλλουν για το εάν η Ευρώπη (Ε.Ε.) θα ήταν σε θέση να συνεχίσει να απορροφά «πρόσφυγες» επ' αόριστον. Πριν από την συνάντηση, που είχε ευρέως ερμηνευθεί ως αφορμή για... ευθεία κριτική του τρόπου χειρισμού της κρίσης από την Άνγκελα Μέρκελ (*), τελικά τόσο ο Χέλμουτ Κολ όσο και ο Βίκτωρ Ορμπάν απέφυγαν να επιτεθούν στην καγκελάριο άμεσα, γράφοντας «διπλωματικά»:
    «Παρ' όλη αυτή την κρίση, πρόκειται για ένα καλό μέλλον για την Ευρώπη και την ειρήνη στον Κόσμο. Οι προσπάθειες της κ. Μέρκελ είναι προς την ίδια κατεύθυνση». (Wikipedia)

    (*) http://www.tovima.gr/world/article/?aid=638336

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.